பூ மகளே

பூமியின் வெப்பத்தினால்

பனிமலை உருகவில்லை ஏனோ

பூமகளின் வெட்கத்தினால்
படைத் தலைவனும் மிரளுகிறான்

உணர்வுகள் உள்ளத்தைத்
தெளிவடையச் செய்கின்றன

உன் கண்களோ
வீரத்தை உதிரியாய்ச் சரிக்கின்றன  

சங்க இலக்கியங்களில்அரிசிக்கு எத்தனை பெயர்கள் தெரியுமா?

அடிசில்
அமலை
அமிந்து
அயினி
அவி
அடுப்பு
உண்ணா
உண்
கூழ்
சதி
சாதம்
சொண்றி
சோ
துப்பு
தோரி
பருக்கை
பாத்து
புகர்வு
புழுங்கல்
புன்னகை
பொம்மல்
மடை
மிதவை
முரல்
வல்சி

பணிவு

எங்கு சென்றாலும் பணிவோடு நடக்கக் கற்றுக்கொள் 

ஏனெனில் பணிவே பல இடங்களில் பாராட்டைத் தேடித்தரும்....

மறைந்தாயோ ராணுவ வீரனே

தாயை அழுகையில் சுட்டு

தந்தையின் ஆறுதலை ஏற்று

அண்ணனிடம் தோள்களில் தட்டு

தங்கையிடம் இடத்தினை விட்டு

என் தாய் என் வீடு என் திசை

என்பவற்றை மறந்து

எண்திசைகளும் என் தாய் நாடே

என்பதனை உணர்ந்து

எத்திசைக்குச் செல்கிறேன் என்ற

தெளிவினை இழந்து

ஆசைகள் அனைத்தையும் அடக்கி

ஐம்புலன்களை ஆளுமைப்படுத்தி

அன்றாடம் உன்னை நீயே வருத்தி

உன் மனதை நேர் வழிப்படுத்தி

அறிவினைத் திருத்தி அன்று நீ சென்றாய்

இராணுவ வீரனாய் எமக்காகக்

காட்டில் பதுங்கி,கடலினில் மூழ்கி

மலையினில் ஒதுங்கி வெயிலினில் வருந்தி

பாலை வானத்திலும் பாடு பட்டாய்

நாட்டிற்காக நீ உன் உயிரையே விட்டாய்

நீர் எம்முறவாக இருந்திருந்தால் கூட மறந்திருப்போம்

ஆனால் இன்று எங்களுள் உணர்வென ஆகிவிட்டீர்கள்

உங்கள் ஆத்மா இன்று எங்கள் மனதில்

மகாத்மாவாக மாறிவிட்டது

எங்கள் அஞ்சலியை அன்பு

வேண்டுகோளாக விடுகிறோம்

நீர் அதனை ஏற்க வேண்டி நாங்கள்

இங்கு அமைதி காக்கிறோம்

நண்பா!! நண்பா!!

நண்பா நண்பா
துவண்டு போகாதே
தோல்வி அடைந்தாய் என்று

நண்பா நண்பா
திகைத்துப் போகாதே
வெற்றி பெற்றாய் என்று

நண்பா  நண்பா
தொலைத்து விடாதே
உன் திறமையை கேலி
செய்பவர்கள் முன்பு

உன்னை அனைவரும் புரிந்துகொள்வார்கள்

உன்னை அறிந்த பின்பு

நண்பா வா
செல்வோம் சரித்திரம் படைக்க